Altyd in grins

 Der is altyd in wrâld  dy’t wy noch net kinne

altyd in taal dy ’t wy net ferstean

In part fan ús sels  wer ’t wy wat oer stinne

altyd in paad om wol yn te gean

 

Der is altyd noch romte ast de útein al sjoen hast

altyd in stim dy ’t fan binnen dy driuwt

altyd in wûnder net troch ús te ferklearjen

altyd bagaazje dy ’t op ‘e nij efter bliuwt

 

Der is altyd in liet foar wa ‘t sjonge wol                 

altyd in sinne mar sjocht m’ wol stean ?                           

altyd in wrâld  dy’t wy no noch net kinne                       

altyd in grins, altyd in grins, om oer hinne te gean                                 

Der is altyd wol útsicht foar wa’t hiel goed sjocht

altyd wol takomst mei in glêzen bol

altyd wol kâns om Fryslân te lêzen

altyd wol hichte op de Âldehou

 

Der is altyd in boat, om it waad op te gean

Altyd in kâns om de see te befarren

altyd noch minsken dy’t leauwe in leafde

altyd in libben: wannear sil it barre ?