Dûnzen Dekbêd Polder tekst: Jurjen van der Meer
It wie in lette simmerjûn,
de loft begûn te kleurjen.
Doe ’t ik in âlde hippy seach,
hy kaam de dyk del kuierjen.
Ik bin, sa sei er, ûnderweis,
nee wier, it is gjin kolder,
Nei it moaiste plakje fan ’e wrâld,
de Dûnzen Dekbêd Polder.
Yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder
binn’ jo wolkom, elke dei.
Jo krij der moarns croissantsjes
en in lekker sacht sean aai.
De hûzen ha dêr túntsjes
mei in bankje by de doar.
It is noait min waar,
der is gjin gefaar,
krijst gratis pot,
ja, it is my wat,
yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder.
Yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder
sitte plysjes op kantoar.
De hûnen kinn’ net bite,
rûzjes komme der net foar.
De bakkers diele taartsjes út,
de slachters drûge woarst.
Ut ’e kraan komt wyn,
read fan sinneskyn.
Bakte fisk, ha ’k heard,
swimt der yn ’e feart,
yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder.
Yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder
hingje oeral skjinne klean.
Jo hoege net te wurkjen,
mar jo krije dochs je lean.
In drankje stiet by ’t swimbad klear,
de barbecue is oan.
De belestingmenear
docht nimmen sear,
yn ’e krante stiet
dat it prima giet,
yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder.
Yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder
is jûns altyd live-muzyk.
Lekker swinge op ’e dûnsflier,
polonêze op ’e dyk.
Op it lêst noch bitterballen
en in taksi bringt jo thús.
It kostet neat,
der giet niks ferkeard.
‘k Bliuw der oant ik stjêr,
miskien sjoch ‘k dy dêr,
yn ’e Dûnzen Dekbêd Polder.
Foar ryp en grien, foar elkenien,
is de Dûnzen Dekbêd Polder.
Adri de Boer: sang, akoestyske slachgitaar
Sytse Broersma: basgitaar
Rogier Brink: banjo
Ytzen Peterson: elektryske gitaren
Richard Veltman: drums
Mnnnzngvrngng: Koarkes